miércoles, 23 de julio de 2014

De ESTE INCIERTO uNIVERSO

Dias de calaveras y árboles azules,
vivir es siempre soñar bien despierto
y morir, en cierto modo también.

Pasan los años a toda velocidad sin freno,
estoy cansado de casi nada
mientras que mañana es anteayer.

Me duelen la risa de las ideas
que transportan las nubes de hoy
por un cielo disfrazado de tu ombligo.

Busco cualquier mentira
que me inventé en una verdad
para crear cierta tendencia a la alegría.

No espero nada y espero todo,
tengo todo el amor que me cabe
en los bolsillos de mis pantalones de papel.

A diario empiezo de nuevo
nada del otro mudo
y soy el tío más afortunado
de este incierto universo.

Dani Torralba, julio 2014

No hay comentarios:

Publicar un comentario

¡¡¡VISCA ISTANBUL!!!

        A QUIN FANTASMA  I XORIÇO  (professional i català) VOTAR???? (Català, Espanyol o Mongol, si ets un humil  o miserable treballador et...