sábado, 7 de diciembre de 2019

AIRE SERENAMENTE ABATIDO

Caminos de aire abatido
conforman el misterio de mis pasos
hacia el abismo más secreto,
mientras sé que me esperarás
en alguna parte de este laberinto inconcluso.


Si te hecho de menos, cierro los ojos
y te abrazo con mi silencio sonoro,
invocando tu alma desnuda
que colma mi sed canalla
tan lejos y tan cerca de tus besos
náufragos y divinos.

Y aunque ahora te vayas con tus latidos,
lejos de mi,
sé que mis ensueños me acercaran
cada anochecer más a tu deseo
más presente y latente.

Hasta ahora amor eterno,
que dura en su propia
fugacidad,
para no dejar de olvidar
el olvido más impasible,
el que memora y nombra 
tus entrañables ojos
como mi talismán preferido.

Dani T. D. 7/12/2019

No hay comentarios:

Publicar un comentario

¡¡¡VISCA ISTANBUL!!!

        A QUIN FANTASMA  I XORIÇO  (professional i català) VOTAR???? (Català, Espanyol o Mongol, si ets un humil  o miserable treballador et...